မ်က္၀န္းကဗ်ာ

ဒီ..သမင္ပ်ိဳလို မ်က္၀န္းေလးတစ္စံုကပဲ

ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္း ဆုိတဲ႔အရာကို

ငါ႔ထံ ေဆာင္ၾကဥ္းေပးခဲ႔တယ္.....။

ဒီ...ျပာလြင္တဲ႔ အလင္းတန္းလဲ႔လဲ႔ကပဲ

ၾကင္နာျခင္း ဆုိတဲ႔အရာကို

ငါ႔ရင္မွာ ဖန္ဆင္းေပးခဲ႔တယ္.......။

ဒီ...ဟန္ေဆာင္မွဳကင္းတဲ႔

ျဖဴစင္ျခင္း အေငြ႔အသက္မွာ

ေန႔ရက္မ်ားစြာဟာ စုိေျပစိမ္းလန္းလို႔လွခဲ႔တယ္.....။

ဒီ..ေမွ်ာ္လင္႔မထားတဲ႔ တဒၤဂအၾကည္႔တစ္ခ်က္မွာ

ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုး အရည္ေပ်ာ္က်ဆံုး

တစ္ဘ၀လံုးအတြက္ ငါ...

အရွဳံးေပးထားလုိက္ေတာ႔မယ္.....။

ခ်စ္ရတဲ႔သူရဲ႕ မ်က္၀န္းေလးထဲမွာေပါ႔ကြယ္.......။

ေႏြႏွင္႔တူေသာ မိန္းကေလး..

ေနရစ္ေတာ႔ေႏြ....

ရြက္၀ါေတြေၾကြေအာင္  ေျခြခ်ခဲ႔ျပီးမွ

ေနာင္တရစရာမ်ား  လုိေသးလုိ႔လား.....

ရြက္၀ါေလးေတြခမ်ာ ေတာင္းပန္ရွာတယ္..။

ေႏြရယ္.. ငါတုိ႔မေၾကြပါရေစနဲ႔အံုးတဲ႔...။

ရုိးရုိးေလးပါပဲ......

ဆင္ေျခေပးလာတဲ႔ ေႏြရဲ႕စကား......

ဒါ  သဘာ၀တရားတဲ႔လား....

ဒီလုိပဲ...ေႏြႏွင္႔တူေသာ မိန္းကေလး..

ေတြးမထားမိပါပဲ အေျပးကေလးဆုိသလုိ

ငါ႔အနားကုိ  သူေရာက္ခဲ႔တယ္....။

ခဏတာ ရင္ထဲ ေႏြးသြားခဲ႔တဲ႔အတြက္

ေက်းဇူးပါပဲကြယ္.....။

ျပန္မေျပာပါရေစနဲ႔......

ေႏြထက္ပူတဲ႔  ဒီလူ႔ရင္ထဲ

အျပစ္မဲ႔ျခင္းတရားေတြ ....

မ်က္ရည္၀ဲေနလိမ္႔မယ္  ခ်စ္သူ......

ရင္ေတြခုန္လာေအာင္ ဘာလို႔မ်ားလုပ္ခဲ႔တာလဲကြယ္..။

ဒါကုိပဲ.. ေႏြးေထြးလွခ်ည္ရဲ႕လုိ႔ ဥဒါန္းက်ဳးရင္႔....

တကယ္က မီးေတာက္တစ္ခုကို ရင္ဘတ္ထဲထည္႔ျပီး

ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီး ေမႊးေနမိတဲ႔  ငါ႔အျဖစ္....

ခ်စ္တတ္လာေအာင္ သင္ေပးျပီးမွ

အျပစ္မဲ႔တဲ႔  ငါ႔ႏွလံုးသား.....

လမ္းခုလတ္မွာ  ကုိ႔ယုိ႔ကားယား

မင္းထားသြားေတာ႔မလို႔လား....

ရုိးရုိးေလးပါပဲ......

ဆင္ေျခေပးလာတဲ႔ မင္းစကား......

(လွည္႔စားလုိ႔  အားရျပီးမွ)

ငါ႔ကုိ  ျငီးေငြ႔သြားျပီတဲ႔လား.........

ငါမျမင္ေသးတဲ႔ ခ်စ္သံစဥ္

အရင္ဦးဆံုး သတိထားမိတာက

တည္ျငိမ္လြန္းတဲ႔ မင္းမ်က္ႏွာ....

ေနာက္ေတာ႔မွ တစတစ...

ပုိရင္ခုန္သြားမိတာက ....

မာနၾကီးျပီး ေအးစက္ေနတဲ႔

မင္းမ်က္၀န္းေလး.....

တေျဖးေျဖးနဲ႔ ......

အေတြးနက္ေနဟန္ရွိတဲ႔  

မင္းပံုစံေလးကို တကယ္ဆုိ

သေဘာအက်ဆံုး.....

ျပံဳးလိုက္တဲ႔  အခုိက္အတန္႔ကေတာ႔

ဒီကမၻာေပၚမွာ အေတာက္ပဆံုးေပါ႔.......

ကဗ်ာလဲ မဖြဲ႔..စာလဲ မႏြဲ႔.....

အၾကည္႔ေလး တစ္ခ်က္နဲ႔တင္

ငါ႔ႏွလံုးသားကုိ ႏူးည႔ံေစခဲ႔သူ....

မင္းကေတာ႔ လစ္လ်ဳရွဳ႕တတ္တဲ႔ 

ႏွလံုးသား တစ္စံုနဲ႔

တကယ္႔ကို ေနႏုိင္သူၾကီး....

မာနေတြ မုိးထိၾကီးႏိုင္ခဲ႔တာ 

ဘာေၾကာင္႔မ်ားပါလိမ္႔..

အခြင္႔အေရးရရင္.....

အိပ္ေမာက်ေနတဲ႔ မင္းႏွလံုးသား

ပါးပါးေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္

နားလည္ႏုိင္ခြင္႔ေတာ႔ ရခဲ႔ခ်င္မိတယ္

ငါငိုတုိင္း မေခ်ာ႔တတ္ခဲ႔တဲ႔

သူတစ္ေယာက္ဟာ....

ရယ္စရာေတြကုိလဲ ေျပာတတ္လိမ္႔မယ္လို႔

ငါေလ ေျဖသိမ္႔ျပီးေတာ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္

ေမွ်ာ္လင္႔ေနပါရေစ.....

ညနက္ေတြမွာ ၾကယ္ေတြကိုေရတြက္မိတိုင္း 

ေကာင္းကင္ယံမွာ မင္းအျပံဳးေတြကိုသာ

ျမင္ေယာင္ေနမိေတာ႔တယ္....

အိပ္မက္ဆုိတဲ႔ အရာကုိ 

ငါ႔အနားမွာ ေခၚထားမိတိုင္း

စုိးမုိးေနတာက မင္းပံုရိပ္ေတြပါပဲ....

“အခ်စ္ဆိုတာ သယ္ေဆာင္သြားလုိ႔ရသလုိ

ခ်န္ထားခဲ႔လို႔လဲ ရတဲ႔အရာတစ္ခုပဲ” တဲ႔.....

ေမာင္လွမ်ိဳး (ခ်င္းေခ်ာင္းျခံ) ကေျပာဖူးတယ္...

အိပ္မက္ေတြနဲ႔ တစ္ေရးႏိုးတုိင္းမွာ

ရင္ခုန္ေစခဲ႔တဲ႔သူေရ....

မင္းရင္ဘတ္ထဲက 

“အခ်စ္”  ဆုိတဲ႔ အရာဟာ

ဘယ္လုိမ်ားပါလိမ္႔..

ကာရန္မညီတဲ႔ ၾကယ္ေၾကြသံ

ေမ.......

ဧရာ၀တီဟာ.. ေဗဒါရီရဲ႕...

ျမစ္တစ္စင္းဆို.....နင္ဟာ

ေႏြကမၻာလို ငါ႔ဘ၀ရဲ႕ ....

ခ်စ္ျခင္းပါ ....ပ်ိဳ..........

ရင္ခုန္သံေတြ ကာရန္မညီႏုိင္လိ္ု႔

ငါကိုယ္တုိင္ ဖမ္းဆုပ္လို႔ 

မရခဲ႔တဲ႔ ေနာက္မွာေတာ႔ အျပံဳးေတြနဲ႔

နင္လာ သိမ္းပုိက္သြားခဲ႔တာ....

နင္ဟာ ေအာင္ႏုိင္သူၾကီးပမာေပါ႔.....။

တကယ္ေတာ႔........

အခ်စ္ဆိုတာ ပူေလာင္တယ္....။

ဒါေပမဲ႔ လူေတြက ပုိင္ဆုိင္ခ်င္ၾကတယ္...။

ဒါဟာ တိမ္ေတြကို အေတာင္ပံ

တပ္ေပးလုိက္သလုိပါပဲကြယ္...။

တခါ...တခါ အမုန္းမုိးအျဖစ္နဲ႔

ရြာသြန္းတတ္တယ္.......

“ပုိးဖလံမ်ိဳး မီးကိုတုိး”  ဆုိသလို

“အခ်စ္မွာ မ်က္စိမရွိ”  ဆုိတဲ႔စကားလဲ

ရာဇ၀င္ထဲမွာ  အလကား

ထားခဲ႔တာမွ  မဟုတ္ပဲ.......

မုိက္တြင္းနက္ေနတဲဲ႔ ငါ႔ႏွလံုးသားဟာေလ

နဲနဲေလာက္ေတာ႔  အသိတရား

ရွိခဲ႔ရင္ ေကာင္းမယ္.....။

 ဒါေပမဲ႔ ..ေမ..နင္သိေလမလား....

သိစိတ္ကုိပဲ ထိန္းခ်ဳပ္လုိ႔ရႏိုင္တယ္....။

မသိစိတ္ ဆုိတာက  ဦးေႏွာက္နဲ႔

ဆင္ျခင္ျပီး  ထိန္းခ်ဳပ္လုိ႔ရတဲ႔

အရာမ်ိဳး မဟုတ္ေလေတာ႔.....

ငါ႔ဘ၀ရဲ႕ အရွင္သခင္လုိ ....

ငါခ်စ္ရတဲ႔ သမင္ပ်ိဳမေလးေရ......

အဆံုးသတ္တဲ႔ တေန႔မွာေလ.....

အရွံဳးေတြနဲ႔ငါ . နင္႔ေရွ႕မွာ

ငိုမေနပါရေစနဲ႔လားကြယ္.......

မသိျခင္း = အခ်စ္

မေမွ်ာ္လင္႔ပဲ  မင္းေရာက္လာတယ္.......
ရုတ္တရက္မုိ႔ ငါမတားဆီးလုိက္ႏိုင္ခဲ႔ဘူးကြယ္......
၀ုန္းဒုိင္းက်ဲျပီး  ၀င္ေမႊသြားတယ္.......
ငါ႔ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုးလဲ ဖရိုဖရဲ......
အျပိဳျပိဳ  အလဲလဲနဲ႔........
ထိန္းခ်ဳပ္လုိ႔ မရလုိက္ႏုိင္ခဲ႔ဘူးကြယ္......
ဘယ္လို...ဘယ္လုိ  ခံစားမွဳမ်ိဳးလဲ......?
ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြ ေအးစက္လုိ႔....
ငါ႔ႏွလံုးခုန္သံကိုေတာင္ ငါျပန္ၾကားေနရပါတယ္....
ဆန္းေတာ႔ အဆန္းၾကယ္သားကြယ္.....
ငါကိုယ္တိုင္လဲ.......
ဘာမွန္းမသိ  ညာမွန္းမသိ......
အမ်ိဳးအမည္ မတပ္လုိက္ႏုိင္တဲ႔ .....
ေ၀ဒနာတစ္ရပ္မွာ .....
ႏူးညံ႔စြာ ေပ်ာ္၀င္တတ္ခဲ႔ျပီ.....
ဆန္းၾကယ္ေသာ ထိုအရာသည္...
“အခ်စ္” ဟုေခၚတြင္သတဲ႔ကြယ္........

ေမ်ာလြင္႔...

သစ္ရြက္ေတြ ေၾကြ ......

ေလေတြက တိုက္........

ေမွာင္မိုက္ေနတဲ႔ 

ညတစ္ညနဲ႔  ငါဟာ.......

စိတၱဇ ပန္းခ်ီတစ္ခ်ပ္လား.....?

ငါရပ္ေနတဲ႔ ေျမျပင္ကို ငံု႔ၾကည္႔မိေတာ႔.....

သူဟာေလ  အျဖဴသက္သက္........

ေရွ႕ဆက္ျပီး  နင္းေလွ်ာက္ဖုိ႔ 

ခက္ေလာက္ေအာင္ကုိ အားအင္ေတြလဲ

ကုန္ခန္းလြန္းလွပါဘိကြယ္.......။

ငိုေၾကြးျခင္း  အဘိဓာန္ထဲ.....

မ်က္ရည္ေတြ  ျမစ္လုိစီး.......

ဘာကုိယံုျပီး ဆူးပံုနင္းရအံုးမွာလဲ..။

ကံတရားကလြဲျပီး က်န္တာေတြကို

ေခါင္းစဥ္တပ္ႏုိင္တယ္.......။

အရာရာဟာ........

မေန႔ကလုိပဲ ေနသားတက်........

ထုသားေပသားက်ေနတဲ႔

ငါ႔ဘ၀.... ေခါက္ရိုးက်ိဳးလို႔

အျပစ္ျမင္မယ္ဆိုလဲ မီးပူတုိက္ျပီး

ငါမျဖန္႔ခ်င္ေတာ႔ဘူးကြယ္.......။

စိတ္ရွိတုိင္းသာ အေတြးနယ္ႏွင္ခြင္႔

ရခဲ႔မယ္ဆုိ..... ငါ႔ဘ၀လဲ 

လွေနတာ ၾကာေပါ႔.......။

အခုေတာ႔...........

ေသာကေတြနဲ႔ စိတၱဇညရဲ႕အလြမ္း....

ေတာင္တန္းေတြပဲ သိတဲ႔

ငါ႔ဘ၀ရဲ႕ မွတ္တမ္း............။

လမင္းေလးသို႔.....

ၾကယ္ေတြအစံုအညီ  ခုန္ကာက.......

အာကာတစ္ခြင္ ေပ်ာ္ျမဴးေနတဲ႔.....

ညတစ္ညမွာ.........

အၾကင္နာ လမင္း........

သူ႔အဆင္းကလဲ  ၀င္း၀င္း၀ါ......

ထင္းထင္းသာေနတဲ႔  ဒီည.......

အိပ္မပစ္ရက္ေအာင္ 

 လွႏိုင္လြန္းပါလား.........

ေၾသာ္....ညရဲ႕အလွ.....

လက သာသာ......

ဘ၀က  ႏံုခ်ာခ်ာ.......

မွဳန္ျပာတဲ႔  ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္က 

ေမွးေမွးမွိန္.........

ေတြးေဆြးျငိမ္ေနတဲ႔ ငါ႔ႏွလုံးသား....

သူမွတစ္ပါးလဲ အျခားမရိွခဲ႔ပါလား......

သူမ်ားသိေလမလားလို႔ ....

ရင္ခုန္စြာနဲ႔ ေမွ်ာ္လင္႔မိတယ္.....

အေမွာင္ထုက  ႏုိးလာမွ........

ဒါဟာ အိပ္မက္မွန္းသိရပါျပီကြယ္.....

လမင္းေလးရယ္........

ဒီလုိနဲ႔ပဲ..အထီးက်န္ညေပါင္းမ်ားစြာကုိ

ရင္ဆုိင္ျဖတ္သန္းရင္း........

အက်ည္းတန္ေနတဲ႔ ငါ႔ရင္ဘတ္က 

ကာရန္ေတြလြဲ  အလွမြဲတာ........

ငါ႔ကိုယ္ငါပဲ  သိခဲ႔ပါတယ္......