Friday, November 30, 2012

အငိုက္မိျခင္း

“ အခ်စ္ ” က  လူကုိ တကယ္ပဲ
 တိမ္းညႊတ္ယစ္မူးေစတတ္သလား......?
 အထိအေတြ႔ေတြ  မပါ...ပါပဲ
 ငါတုိ႔  တစ္ေယာက္ကို  တစ္ေယာက္
 စြဲလန္းခဲ႔ၾကတယ္.......
 အၾကည္႔ အေငြ႔ေတြနဲ႔  သာယာမိတဲ႔
 တဒၤဂမွာေတာ႔  သံေယာဇဥ္မ်ားစြာဟာ
 တုိးလုိ႔သာ  တြယ္တာေႏွာင္ရစ္ေစခဲ႔တယ္...
“ အခ်စ္ ” .......ရယ္
 ဆန္႔က်င္ဘက္ လူႏွစ္ဦးၾကား
 ေမြးဖြားလာခဲ႔တဲ႔ မင္းကိုေလ
 ငါ တကယ္ပဲ အံ႔ၾသမိပါရဲ႕.....
 “ အခ်စ္ ” ........ကြယ္
 ငါတို႔ႏွစ္ဦးၾကား ျဖတ္စီးသြားလုိက္တာမ်ား
 လ်င္ျမန္လြန္းတာမုိ႔
 ငါ႔မွာေတာ႔ တုန္ရီေမာဟုိက္
 ႏြမ္းလ်လို႔သာ က်န္ရစ္တယ္.......

Saturday, November 24, 2012

ကေလးေရ...

ကေလးေရ.....
အေတြးေတြထဲမွာ  ရွင္သန္ေနဆဲ
မင္းပံုရိပ္ေလးကုိ  ျမင္ေယာင္မိတုိင္းပဲ
ညညဆုိ  ကိုယ္႔မွာ  အိပ္လို႔မေပ်ာ္ႏုိင္ခဲ႔ဘူးကြယ္...

“ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း ”  ဆိုတဲ႔ 
ကေလးနဲ႔ပတ္သက္တဲ႔  ရင္ခုန္သံကုိ
ကိုယ္႔ရင္တစ္ခုလံုးနဲ႔ အျပည္႔  စိုက္ပ်ိဳးထားခ်င္လို႔
“ ၾကင္နာျခင္း ”  ဆုိတဲ႔  မ်ိဳးေစ႔ေလးကုိ 
ကိုယ္႔ႏွလံုးသားေအာက္ေျခမွာ 
ကေလးက  လာၾကဲေပးပါေတာ႔လားကြယ္.....

ခ်စ္တယ္.....ခ်စ္တယ္......ကေလးေလးရယ္.......
ဒါဟာ  ဘယ္အခ်ိန္မွာပဲေမးေမး
မေျပာင္းလဲႏိုင္တဲ႔  အေျဖတစ္ခုျဖစ္သလုိ
ကိုယ္႔အသက္ရွင္သန္ေနသေရြ႕လဲ
တည္ျမဲေနမဲ႔  အရာတစ္ခုပါပဲ.....
ကေလးကုိ  ကိုယ္က  ထားရစ္ခဲ႔ဖုိ႔ေ၀းလုိ႔
ကေလးက  ကိုယ္႔ကုိ  စြန္႔ပစ္သြားမွာကုိေတာင္
ကိုယ္က သိပ္ေၾကာက္ေနမိတာပါ  ကေလးရယ္.....

ေမတၱာတရား  ဆုိတာေလ...
သိမ္ေမြ႔နက္ရွိဳင္းျပီး  ထုထည္ၾကီးမားလြန္းတာမုိ႔
တခါတခါ  ကေလးနားလည္ေအာင္  ေျပာျပဖုိ႔...
ကိုယ္ဟာ  စကားလံုးတုိ႔  ေပ်ာက္ရွေနတတ္လို႔.....
ကေလးကေရာ......မၾကာမၾကာ
ကိုယ္႔အေပၚ  ဆုိးႏြဲ႔ႏိုင္လြန္းတာဟာ
ကိုယ္႔ကို  ခ်စ္လြန္းလုိ႔ပဲလားဟင္....?

ကုိယ္႔မွာေတာ႔  စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္ေတြ
မက္ျပီးရင္းမက္.........ဒီလုိနဲ႔........  .........
ေတြေ၀မေနပါနဲ႔ေတာ႔  ကေလးေလးရယ္
ကိုယ္႔ႏွလံုးသားကို  စီရင္အုပ္ခ်ဳပ္
ကိုယ္႔ဘ၀ကုိ  ျခယ္လွယ္မင္းလုပ္ဖို႔
ကိုယ္႔ရင္ခြင္တံခါးေလး  တြန္းဖြင္႔လုိ႔
အထီးက်န္ေနတဲ႔  ကိုယ္႔ဘ၀ေလးဆီ
ကေလးေလး......လာခဲ႔ပါေတာ႔လားကြယ္......

Monday, November 19, 2012

ျပန္မလာနဲ႔

ေလးနက္တဲ႔  ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လို 
မင္းမ်က္ႏွာေလးကုိ  ခံစားျပီးရင္းခံစားလို႔
ႏူးည႔ံတဲ႔  စကားလံုးတစ္ခ်ိဳ႕ကုိ 
ငါ႔နားထဲမွာ  ျပန္ၾကားျပီးရင္း ျပန္ၾကားလုိ႔
ငါ႔မ်က္ရည္ေတြ  ျမစ္လိုစီး...
ငါ႔ေသာကမီးေတြ  ပင္လယ္ေလာက္ၾကီးမွ
မင္းက  ေက်နပ္ႏုိင္မွာလား  ခ်စ္သူ....
ဒဏ္ခတ္တယ္  ဆုိရင္လဲ  ေတာ္ေလာက္ေရာေပါ႔...
၀ဋ္ေၾကြး  ဆုိတာရွိခဲ႔ရင္လဲ  ေၾကပါေစေတာ႔...
ေနသာသလိုသာ  ေနလုိက္ပါ....
ငါက  နင္႔အတြက္  အစကတည္းက
ဘာဆုိဘာမွ  မဟုတ္ခဲ႔တဲ႔ေကာင္ပါ...
ငါသိတာေပါ႔.......
နင္႔မ်က္၀န္းေတြ  အရင္လုိမဟုတ္ပဲ
ငါ႔အေပၚ  စိမ္းေနခဲ႔တာ...
နင္႔စိတ္အစဥ္ဟာ....
ေလႏွင္ရာလြင္႔တဲ႔  သစ္ရြက္ေတြလုိ
ငါမဟုတ္ပဲ  တျခားတစ္ေယာက္ဆီမွာ
ယိမ္းေနခဲ႔တာ.....
တိမ္းညႊတ္လြယ္လွခ်ည္ရဲ႕  လုိ႔လဲ
အျပစ္မတင္ခ်င္ေတာ႔ပါဘူး....
ျဖစ္တတ္တဲ႔  သေဘာေတြမုိ႔
ငါနားလည္လက္ခံေပးလုိ႔  ရပါတယ္
တခုပဲ.....
ငါ႔ဘ၀ကို  ဆုတ္ျဖဲ...
ရက္စက္စြာနဲ႔  ငါ႔ကုိ...
ခ်န္ရစ္လုိ႔  ထားခဲ႔ဲျပီးမွေတာ႔...
ျပန္ဆက္ဖုိ႔  ၾကိဳးစားေနတဲ႔ 
ငါ႔ႏွလံုးသားကုိ  မင္း.....
ဒဏ္ရာေတြ ထပ္ေပးဖုိ႔
မၾကိဳးစားပါနဲ႔ေတာ႔..............

Saturday, November 3, 2012

တီတင္႔တုိ႔ ပုလဲရတုအတြက္ တတ္အားသေရြ႕အမွတ္တရ

လွိဳင္းၾကမ္းေရဆန္  မုန္တုိင္းထန္လဲ
အႏၱာရာယ္မမွဳ  ေလာကဓံကုိအံတုလို႔
ရင္ဆုိင္ျဖတ္သန္း ဘ၀ခရီးလမ္း၀ယ္
လန္းသည္လဲရွိမယ္  ပန္းသည္လဲရွိမယ္...
တခါတခါ  ၾကမ္းပါေသာ္လည္း 
ႏြမ္းတာကိုလဲ  မမွဳတယ္......
တေယာက္လက္ကုိ  တေယာက္တြဲ
အၾကင္နာေတြ  ခိုင္ျမဲလုိ႔
နားလည္မွဳေတြ  ေဖးကူ
အေပးအယူေတြ မွ်ခဲ႔တယ္....
ေနာင္အနာဂတ္မ်ားစြာမွာလဲ 
သက္ဆံုးတုိင္  ဘ၀ပန္းတုိင္
ေလွ်ာက္လွမး္ႏုိင္ဖို႔  ရည္မွန္းရင္း
ႏွစ္ကိုယ္တူ  ၾကည္ျဖဴစြာ 
ေလွ်ာက္ခဲ႔တဲ႔  လမ္းထု
မွန္းစုလုိ႔   ျပန္လည္ကာ
တမ္းတမိေတာ႔......
ဟုိေ၀းေ၀း  ခပ္လွမ္းလွမ္း
တေနရာက  အစျပဳလို႔
လက္ရွိ  ဒီေန႔....ဒီရက္ 
ဒီ....အခ်ိန္အခါေလးမွာ
ႏွစ္ ( ၃၀ ) ဟု
ပုလဲရတု မဂၤလာေျမာက္ခဲ႔ျပီကြယ္.....



( မေန႔ကမွ  မုိးနတ္လိုင္းေပၚကို ျပန္ေရာက္လာတာမုိ႔.   ဒီေန႔မွ အေျပးအလႊား ကဗ်ာေရးလို႔.. အမွတ္တရ
အျဖစ္တင္လုိက္ရပါတယ္ တီတင္႔ေရ..ေနာက္ေတာ႔က်သြားတယ္ေနာ္...:P )

Friday, November 2, 2012

ဒီလိုပဲ ...အားတင္းျပီး...ဆက္ေလွ်ာက္

ပန္းတုိင္မရွိပဲ  ခရီးဆက္ေနရတဲ႔ဘ၀မွာ
လမ္းကလဲ အျမဲလိုလုိေပ်ာက္ေပ်ာက္ေနတတ္လို႔
အားငယ္စိတ္နဲ႔  စုိးရိမ္ေသာကေတြဟာ
အိပ္ပ်က္ညေတြရဲ႕ ေျခရာ ...( ဒီလုိနဲ႔ )
ငါ႔ဘ၀မွာ အႏွဳတ္လကၡဏာေဆာင္ေနတဲ႔ ညေတြ
တေျဖးေျဖးနဲ႔  မ်ားမ်ားလာခဲ႔ျပီေလ
ဧပရယ္ေရ.......
ငါတုိ႔ေတြ႔ခဲ႔ၾကတဲ႔  ေနာက္ဆံုးေန႔ကလုိပါပဲ
ျမင္ျမင္ရာ  ေနရာတုိင္းမွာ 
ေျခာက္ေသြ႔ျခင္းေတြနဲ႔  ေလးလံထုိင္းမွိဳင္း.....
အျပိဳင္းျပိဳင္းက်ေနတဲ႔  ပင္အုိၾကီးေတြ..........
ေဖးကူ ကယ္ဆယ္ ေကာက္ယူမဲ႔သူ
ကင္းမဲ႔ေနတဲ႔ ေျမျပင္ေပၚက ေရာ္ရြက္၀ါေလးေတြ......
ေႏြရဲ႕သရုပ္ကို အစြမ္းကုန္ အံထုတ္
ေဖာ္ထုတ္  ျပသေနၾကေလရဲ႕......
ကၽြန္ေတာ္႔ေရွ႕မွာ  ျမင္ေနရတဲ႔
ပစၥဳပၸဳန္ဆိုတာၾကီးကို  ခဏေလာက္ျဖစ္ျဖစ္
ကၽြန္ေတာ္ ေမ႔ထားလိုက္ခ်င္တယ္ဗ်ာ..
အနာဂတ္ဟာ  မုိးလုိစိမ္းစိုေနမလား
ေဆာင္းလုိပဲ  ေအးခဲေနမလား
ၾကိဳတင္မျမင္ႏုိင္ေသးတဲ႔  အနာဂတ္ကို 
စိတ္ကူးနဲ႔  မွန္းေမွ်ာ္ၾကည္႔ရတာ 
တခါတခါ ရင္ခုန္စရာေတာ႔ အေကာင္းသားဗ်....
ဘ၀ဆုိတာ ရာသီတုိင္းပြင္႔တဲ႔ ပန္းလုိမဟုတ္ဘူး....
လင္းတလွည္႔   မွိန္တခါ
ေၾကြတလွည္႔   ၾကက္တခုန္
ေလာက  ဇာတ္ခံုေပၚမွာ
အဖံုဖံု  ကရခ်ည္ေသးရဲ႕.....
ေနာက္ဆံုးကားလိပ္  မခ်ခင္အထိေတာ႔
ငါဟာ  ဒီကမၻာေျမေပၚမွာ 
ရွင္သန္ေနဆဲ  လူတစ္ေယာက္ပါပဲ....


( ဒါကေတာ႔ က်န္ေနေသးတဲ႔..မုိးနတ္ရဲ႕ ခ်စ္ကိုၾကီး အကိုလြင္ျပင္အတြက္...အမွတ္တရကဗ်ာေလးပါ
အကို႔ကုိ ေက်းဇူးဆပ္ခ်င္ေနတာ ၾကာခဲ႔ပါျပီ......မိမုိးနတ္ကလဲ ေရးတတ္တာ ဒါပဲရွိတာမုိ႔...
ေနာက္တစ္ေခါက္မွ ဒိထက္ေကာင္းေအာင္ေရးေပးမယ္ေနာ္ ခ်စ္ကိုၾကီး....ညေလးဘေလာ႔ေလးကို
ပထမဆံုးလာျပီး အားေပးခဲ႔တဲ႔ အရင္ဆံုးမန္႔ခဲ႔တဲ႔ အကိုေတာ္ရဲ႕ ေက်းဇူးကုိ ညေလးဘယ္ေတာ႔မွမေမ႔
ပါဘူး.... အကိုေပးခဲ႔တဲ႔ ခြန္အားေတြေၾကာင္႔ မုိးနတ္ခုလိုေရွ႔ဆက္ႏိုင္ခဲ႔တာပါ...ခ်စ္မၾကီးနဲ႔ ခ်စ္ကုိၾကီးကို
အျမဲသတိတရရွိေနပါတယ္....က်န္တဲ႔ဘေလာ႔ဂါေမာင္ႏွမေတြကိုလဲ မုိးနတ္အရမ္းသတိရေနတယ္..
ျပီးခဲ႔တဲ႔ ေလးငါးရက္က မုိးနတ္ အစီအစဥ္မရွိပဲ ျဗဳန္းစားၾကီး ခရီးထြက္လိုက္ရလုိ႔ အားလံုးကုိ ေျပာခဲ႔ခ်ိန္
ေတာင္မရလုိက္ဘူး....ခုေတာ႔ မုိးနတ္ျပန္လာျပီး....အသစ္ေတြဆက္တုိက္တင္ေတာ႔မွာပါ......
က်န္းမာေရးေကာင္းေအာင္လဲ အထူးၾကိဳးစားေနေၾကာင္း သတင္းေကာင္းပါးလိုက္ပါရေစ.....:P
မုိးနတ္ကို အျမဲအားေပးခဲ႔တဲ႔ ေမာင္ႏွမေတြကုိ အရမ္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္....
ခုတေလာ မိမုိးနတ္တစ္ေယာက္ အသဲကြဲေနတာမုိ႔...ေရွ႔ေလွ်ာက္ျပီး ပုိ႔စ္အသစ္ေတြတင္ရင္
နားညည္းဖုိ႔သာ ျပင္ထားပါေတာ႔ဗ်ဳိ႕.......
အကိုလြင္ျပင္ေရ......ကဗ်ာေလးက အဓိပါယ္မေကာင္းဘူးလို႔ ထင္ရေပမဲ႔....စာသားေတြကိုအာရံုမထားပဲ
ကဗ်ာသေဘာကိုသာ ခံစားၾကည္႔ေပးဖုိ႔ မုိးနတ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္......အမွားပါသြားရင္ခြင္႔လႊတ္ပါရွင္..)